Światowej sławy pianistka żydowskiego pochodzenia, uczennica Clary Schumann.
Urodziła się 10 marca 1835 roku w Hamburgu. Od najmłodszych lat uczyła się gry na pianinie. Zaczęła koncertować jako siedmiolatka. W tym czasie kobiety pianistki dopiero przecierały szlaki. Uważano, że niektórych utworów grać nie powinny z powodu niewystarczającej siły w dłoniach, a do publicznych występów miał je dyskwalifikować brak „odpowiedniego” wyglądu.
Nanette naukę pobierała między innymi u Clary Schumann. W 1851 roku w jednym z listów do matki swojej uczennicy Schumann pisała, że Nanette technicznie jest gotowa do publicznych występów, ale brakuje jej jeszcze ciepła, duszy, pasji, które przyjdą z wiekiem. Przepowiadała jej karierę doskonałej, odnoszącej sukcesy finansowe nauczycielki.
W kolejnych latach kariera Nanette nabrała rozpędu. Pianistka była znaną interpretatorką Beethovena. Występowała w Hamburgu, Wiedniu, Szczecinie czy Królewcu. Mieszkała między innymi w Paryżu i Berlinie. Jej cztery występy w Gdańsku w 1856 roku zostały bardzo dobrze przyjęte i zrecenzowane.
W 1867 roku wyjechała do siostry mieszkającej w Baltimore w USA. Koncertowała w miastach na Wschodnim Wybrzeżu. W latach 1871–1883 była nauczycielką gry na fortepianie w konserwatorium muzycznym Peabody Institute of The Johns Hopkins University w Mount Vernon w Baltimore. Z jej inicjatywy zaczęto organizować piątkowe, popołudniowe koncerty dla kobiet, na które mogły przychodzić samodzielnie (unescorted).